Opis
Castiglioncello, willa nad morzem w pierwszej willi o powierzchni około 600 m2. Dom położony w parku o powierzchni około 2500 m2 jest dwupoziomowy. Parter otwiera się na trzyosobowy salon ze szklanymi oknami z widokiem na morze, część dzienną ze stołem bilardowym, kuchnię, pokój usługowy i łazienkę. Dwie duże klatki schodowe prowadzą na piętro, gdzie znajdują się cztery dwuosobowe sypialnie, każda z własną łazienką i drugi salon obsługujący część sypialną z widokiem na morze i taras o powierzchni 60 m2 z widokiem na morze. Na terenie nieruchomości znajduje się mieszkanie usługowe składające się z czterech dużych pokoi oraz dużego garażu o powierzchni 50m2. Wioska biednych rybaków na krańcach Etrurii, losy Volterry. Dowody potęgi etruskiej z tego okresu znajdują się w alabastrowej urnie pochówkowej z II wieku p.n.e., znalezionej na nekropolii Castiglioncello. Dawniej placówka Medyceuszy, którzy w XVII wieku na cyplu zbudowali tu wieżę strażniczą, od połowy XIX wieku jest znanym kurortem nadmorskim; ponadto wśród osłoniętych zatoczek i gęstych śródziemnomorskich zarośli rozwinął się malarski nurt Macchiaioli, który znalazł swój wyraz w pracach Giovanniego Fattoriego, Odoardo Borraniego, Silvestro Lega, Telemaco Signoriniego, Giuseppe Abbatiego i wielu innych, którzy zwykli spędzać wakacje w Castiglioncello, często gości patrona Diego Martelliego i którego obrazy często przedstawiają miasto i okoliczne wzgórza. Pod koniec XIX wieku zamek Pasquini został zbudowany przez barona Fausto Lazzaro Patrone, którego neośredniowieczny styl wpłynął później na architekturę pobliskiego dworca kolejowego, oddanego do użytku w 1910 roku wraz z odcinkiem kolejowym Vada-Livorno, co usprawniło trasę na linii Genua-Livorno Rzym. Baron wybudował zamek na gruntach należących do Diego Martelliego, zakupionych w tym samym czasie, co cały jego majątek, z konkretnym zamiarem stworzenia punktu podparcia jednego z pierwszych nadmorskich kurortów końca XIX wieku. Zbudował także pierwsze „łaźnie” w postaci prawdziwego kompleksu kąpielowego wyposażonego we wszelkie udogodnienia, realizując marzenie o przekształceniu małego centrum Castiglioncello w renomowany kurort nadmorski.[4] Turystyczna fortuna Castiglioncello rozpoczęła się w drugiej połowie XIX wieku, kiedy urażony łagodnym klimatem i pięknem krajobrazu Diego Martelli, krytyk i mecenas sztuki, założył tam swoją rezydencję. Tutaj stale zapraszał prawie wszystkich malarzy, którzy później zasłynęli, z grupy Macchiaioli, dając początek okresowi artystycznemu znanemu jako Szkoła Castiglioncello. Miejsce, które zawsze było poszukiwane przez znamienitych ludzi ze świata sztuki, kultury i rozrywki, jest dziś jednym z najbardziej znanych miejsc turystycznych, znanym we Włoszech i za granicą z piękna krajobrazu oraz jakości i wyrafinowania za oferowane przez nią usługi oraz promowane przez nią wysokiej wartości inicjatywy kulturalne i stowarzyszeniowe. Z
