Opis
W lasach Transylwanii, 100 km od Braszowa i Targu Mures, wypielęgnowany żywopłot przypominający doskonałość Wersalu prowadzi po schodach do małego zamku. Na końcu alei wzrok zatrzymuje się na budynku, jakby kawałek Francji przeniósł się w góry Harghita. W rzeczywistości architektura jest hołdem dla transylwańskiego stylu Kos Karoly, architekta urodzonego w tym regionie i uznanego współautora prestiżowej dzielnicy Budapesztu. Nieruchomość to praktycznie współczesny zamek dla nowego typu kasztelana, który ceni sobie wyrafinowanie klasycznego stylu, prywatność oferowaną przez 20 000 m2 zalesionego terenu i zmianę pór roku. Zimą nieskazitelny śnieg rzuca szaro-niebieskie światło odbijające niebo, a zaśnieżona wieża stoi na straży wśród drzew otaczających budynek niczym mur obronny; śnieg zaciera współczesność, pozostawiając miejsce na średniowieczny dreszczyk emocji. Jesień natomiast kontrastuje z subtelnym wyrafinowaniem architektury z przydymionym burgundem lasu liściastego. Pączkowanie powoduje, że gałęzie pękają wiosną, a latem te same liście iglaste i liściaste przynoszą powiew i chłód. Budynek rzutowany jest na niebo, ale nie przytłacza arogancją, lecz elegancją cieni i estetyką linii. Biały mur otacza solidny kamień i niebiesko-szara stolarka; akcenty drewna w kolorze karmelu podkreślają powierzchnię balustrady i meble tarasowe. 17-metrowa wieża oferuje 360-stopniową panoramę na otaczający niekończący się las (mimo że znajduje się w niewielkiej miejscowości, nieruchomość cieszy się spokojem izolacji). Wewnątrz wieża ma ściany pokryte francuskimi panelami z niebieskiego drewna i stylizowane spiralne schody, które, widziane z góry, otwierają się jak plasterki Dobos Torte; w związku z tym światło, które na nie pada, odbija się od ścian jak płynny karmel. Budynek zachował szerokie schody i wejście na peron starych rezydencji, gdzie gości witali wszyscy mieszkańcy domu, zarówno właściciele, jak i personel. Wnętrze jest intymne, ścianki działowe są zaprojektowane tak, aby zbliżać rodzinę, a pokoje są ciepłe i przytulne. Klasyczne meble z litego drewna w ciepłych kolorach, obrazy, trofea myśliwskie i eleganckie oprawy oświetleniowe (najnowsze wykonane przez rzemieślnika Opery Wiedeńskiej) są starannie dobrane i dyskretnie wyeksponowane, aby stworzyć ciepłą rodzinną atmosferę. W salonie znajduje się kasetonowy strop, imponujący trawertynowy kominek ozdobiony marmurowym popiersiem oraz wspaniałe wahadłowe ścienne zegary, wykonane z rzeźbionego drewna. Nieruchomość podkreśla cenne lokalne zasoby - kamień i drewno - i doskonale uzupełnia je kilkoma posągami na zewnątrz i innymi dyskretnymi kosztownościami wewnątrz. Wszystko kręci się wokół drewna, a wewnętrzne schody to kolejny hołd dla Kos Karoly i jego transylwańskiego stylu. Posągowy i wyrafinowany zamek zachowuje kameralny, przyjazny charakter również ze względu na swoje rozmiary (powierzchnia zabudowy to 620 mkw.). 6 sypialni z łazienką (ich ilość można uzupełnić poprzez przegrodę poddasza), jadalnię na 12 osób, salę śniadaniową, oranżerię i duże tarasy, gabinet, siłownię i stół do tenisa stołowego, garderobę oraz dedykowaną salę myśliwską (z sejf do przechowywania broni). Budynek posiada pomieszczenia techniczne i pomieszczenia dla personelu, wszystkie o dużych powierzchniach i najnowocześniejszym wyposażeniu technicznym. Ponadto budynki gospodarcze są wkomponowane w krajobraz zarówno praktycznie, jak i estetycznie; na szczególną wzmiankę zasługuje wykopana w ziemi piwnica, wykorzystująca tym samym stałą temperaturę wymaganą do przechowywania wina. Osobno znajduje się pawilon na 25 osób z miejscem na grilla, piecem chlebowym i kotłem do gulaszu oraz ogród warzyw ekologicznych na 900m2. Ponieważ żaden zamek nie zasługuje na swoją nazwę bez koni, pałac le petit ma stajnię i budynki gospodarcze dla dwóch koni, oprócz stodoły i garażu samochodowego.
