Opis
Zespół zabytkowych domów położonych w żydowskiej dzielnicy stolicy, a dokładniej przy ulicy Romulus, która stała się zabytkiem reprezentującym tutejsze dziedzictwo kulturowe, wybudowanym dla pułkownika Teodora Very, dowódcy pułku haubic, bojownika armii rumuńskiej w wojna o zjednoczenie Rumunii 1916-1919, w bitwach pod Mărăști i Mărășești. Ulica Romulus, w dawnych slumsach Lucaci, to jedna z najważniejszych historycznych ulic Bukaresztu, która wciąż zachowuje zapach przeszłości. Tu w 1867 roku obok domu Hermanna I. Riebera powstała pierwsza fabryka powozów Rieber, która później stała się fabryką luksusowych samochodów. Niezależnie od tego, czy mieszkali we wspaniałych willach zbudowanych w okresie przedwojennym, czy w szykownych blokach wybudowanych między dwiema wojnami światowymi, z biegiem czasu takie osobistości jak Ionel Teodoreanu, MI Demetrescu, Anton Pann, Eugen Lovinescu, George Vraca, Ionescu Gion. Spotykamy tu dwa style architektoniczne, które tworzą mieszaną, składającą się z dwóch domów budowanych etapami, na działce o powierzchni 1030 m2, korpus główny w stylu francuskiego neoklasycystycznego, wybudowany w 1888 roku, oraz korpus drugorzędny w stylu neoromańskim, zbudowany w 1929 roku według planów architekta Grigore Cercheza. Architektura budynków została dobrze zachowana, elementy architektoniczne zostały odrestaurowane po oryginalnych z lat 2000, zachowując geometrię, fakturę i kolor elewacji, okien, drzwi i wszystkich poszczególnych elementów. Obecnie ogólna konfiguracja zespołu stwarza dobrą okazję do wielu rodzajów aktywności poprzez mnogość dróg dojazdowych, zarówno z ulicy, jak i z dziedzińca, duże przestrzenie pomieszczeń, wysokość sufitów i praktyczne schowki . Główny budynek, wybudowany w stylu francuskiego neoklasycystycznego, o wysokości GF+M, ma powierzchnię 708 mkw i składa się z 14 pokoi, 2 kuchni, 5 łazienek i 4 drzwi wejściowych. Udekorowany przy głównym wejściu, zbudowany w rezalit, z masywnymi korynckimi kolumnami i kontynuującymi z ramami drzwi i okien, bogatymi w trójkąty i kariatydy, główny budynek jest punktem przyciągającym zespół. Budynek drugorzędny, wybudowany w 1929 r. w stylu neoromańskim, według planów architekta Grigore Cercheza, o wysokości Ug + Gf + 1F + At i powierzchni 577 mkw, składa się z 17 pokoi, 2 kuchni , 7 łazienek i 4 drzwi wejściowe. Posiada również piwnicę na 3 poziomach, z których jeden jest zaaranżowany z piwnicą na wino. Cała piwnica korzysta z naturalnej wentylacji, ma powierzchnię użytkową 77 mkw. i składa się z piwnicy na wino, 5 pomieszczeń magazynowych zgrupowanych na osobnych przestrzeniach. Stan ogólny wnętrza dobry, wykończenia takie jak rzeźbione drzwi z litego drewna, okna o wysokości 2m ze stolarką drewnianą i podwójnymi szybami, okna velux na poddaszu, marmurowe posadzki, klimatyzacja, monitoring i system alarmowy 24h, okablowanie wewnętrzne dla własne serwery. Każdy budynek posiada niezależne opomiarowanie wody, prądu i gazu, system grzewczy z własnym kotłem, grzejniki z termostatem oraz kontrolę temperatury na obszarach. Wolny dziedziniec o powierzchni 491 m2, utwardzony i wyposażony w oświetlenie nocne, składa się z dwóch fragmentów z dostępem od ulicy oraz wydzielonego dziedzińca wewnętrznego. Układ dziedzińca głównego umożliwia zaparkowanie do 12 samochodów. Ten historyczny zespół oferuje wiele możliwości w zakresie przyszłych destynacji, w tym sensie, że może zostać przekształcony w przychodnię medyczną, obecnie częściowo wynajmowaną przez przychodnię, restaurację, butikowy hotel, różne rodzaje działalności biurowej, przedstawicielstwo, salon wystawowy lub w mieszanym -celowy, mieszkalny i biznesowy jednocześnie. Zdjęcie: Gabriel Ghizdavu
