Omschrijving
De Franse straat verbindt Piata Unirii met Calea Victoriei; het komt voor in documenten sinds 1649, toen het bekend stond als Curții Street; in de loop van de tijd varieert de naam - een deel ervan was "Podul cel Mare din Curtea Veche" (1763), "Podul Curtea Veche" (1804) en "Uliţa Curții Vechi" (1854), het andere - "Uliţa cea Domnească" in 1690 of "Işlicarilor & Boiangiilor Street" in 1804. Onder Constantin Brâncoveanu wordt de straat zo lang als we hem vandaag de dag kennen. De Franse naam stamt uit de tijd dat de Franse consul er woonde. De straat heette tot 1947 en daarna tot 30 december ook Carol. Na de revolutie van 1989 werd het Iuliu Maniu en sinds 2007, toen een boulevard naar de politicus werd vernoemd, is het weer French Street geworden. Het is een van de eerste verlichte en geplaveide straten van de stad, maar ook degene die de geschiedenis inging als de plaats waar de grote brand van 1847 begon, toen ruim 2000 gebouwen verdwenen; de brand brak uit dankzij de zoon van een stolnic (plaatselijke klerk) die speelde door het pistool van zijn vader in de rieten zolder te schieten. In deze historische straat, op nr. 58, in 1938, waren Schrems Broderie, een wever, en Karmann I – Carol, een tandarts, aan het opereren (het lijkt erop dat Lev Tolstoi in 1854 op nummer 12 woonde toen hij de Russische troepen naar Walachije vergezelde). Vandaag op nr. 58, er is een elegant gebouw met hoge glasplaten en smeedijzeren balustrades die de gevel ritmisch accentueren; denticles, korte halve kolommen en andere plantaardige en geometrische elementen maken het geheel compleet. Het gebouw telt twee commerciële ruimtes op de begane grond en 14 appartementen op de verdiepingen, met oppervlaktes tussen de 38 en 113 m². De zolder (384 m²) en de kelder (211 m²) vullen de oppervlakken royaal aan. Toegang is mogelijk via vier verschillende trappen die naar de binnenplaats leiden. Momenteel wordt slechts één appartement verhuurd; het gebouw heeft reparatie- en renovatiewerkzaamheden nodig. De originele hoekkachels, lambrisering aan de plafonds en dubbele deuren met glazen ramen zijn de enige die vandaag de dag nog steeds tegen de vervaging strijden en de geest van vervlogen tijden koppig behouden. Het potentieel is echter enorm gezien de ligging op één minuut afstand van de Manuc Inn; het gebouw kan na consolidatie een boetiek/aparthotel of appartementen voor verhuur/wederverkoop worden. Foto: Tudor Prisecaru
