ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το σπίτι στην οδό Verde 9 (σήμερα Gheorghe Manu street) χτίστηκε μεταξύ 1911 και 1923, που ξεκίνησε από την Tațiana Niculescu-Dorobanțu. Μία από τις τέσσερις κόρες του Ίων C. Brătianu, η Tațiana (1870-1940) παντρεύτηκε το 1900 Ilie I. Niculescu-Dorobanțu (1873-1943), φιλελεύθερη πολιτική προσωπικότητα και νομάρχη του Ilfov. Μέσα από τα ακίνητά τους θα διαθέτει επίσης το αρχοντικό Darvari, κοντά στο Βουκουρέστι. Τα σχέδια που σχεδιάστηκαν από τον αρχιτέκτονα Grigore Cerchez (Cerkez) όριζαν «ένα κτίριο με επίπεδα 2, 3 και 4, τεράστια τείχη, καλυμμένα με πλακάκια», καταλαμβάνοντας 668,29 τετραγωνικά μέτρα. Σε μια επιστολή της 9ης Μαΐου 1910 που απευθύνθηκε στην αδερφή της Măriuţa Pillat, τότε στο Παρίσι, η Tațiana ομολόγησε: «Πιστεύω ότι θα έχουμε ένα πραγματικά όμορφο αρχοντικό, στιλ Louis XII, με σκαλιστή πέτρα και εκτεθειμένη μπρικ». Στις 25 Σεπτεμβρίου 1913, η Taţiana βρισκόταν στη Γαλλία, γράφοντας στη Sabina Cantacuzino: «Τα κάστρα στο Λίγηρα δεν το αναφέρω καν, με εκπλήσσει η τόση ομορφιά και είμαι πολύ περήφανος που συνειδητοποιώ ότι, χωρίς πιθανή σύγκριση με αυτά, το σπίτι μου είναι πολύ πανεμορφη. Δυστυχώς, ο στενός δρόμος κάνει το παλάτι να φαίνεται γεμάτο. " Για την επίπλωση του εσωτερικού, η Tațiana επέλεξε ρουμανικά παραδοσιακά αντικείμενα και κομμάτια από καταστήματα με αντίκες στο Παρίσι και το Μόναχο. Από την Ισπανία έφερε έπιπλα και ταπισερί. Ήθελε τα πάντα να είναι τέλεια και είπε στους στενούς της φίλους: «Θα σου δείξω αυτό το δωμάτιο μόνο όταν είναι πλήρως επιπλωμένο». Το επιβλητικό κτίριο φέρει τη γοητεία ενός γοτθικού καθεδρικού ναού, με εξαιρετικά εποικοδομητικά και διακοσμητικά στοιχεία: την εκτεθειμένη πρόσοψη από τούβλα, σε πολλές αποχρώσεις του κόκκινου, τις σιλουέτες των πύργων, την πύλη εισόδου, τα επιβλητικά παράθυρα, με σκαλιστά πέτρινα στοιχεία σε νεογοτθικούς μόδα, γείσο, γκαργκόι, βιτρό παράθυρα και μυτερά τόξα που σηματοδοτούν το εξωτερικό και το εσωτερικό. Στη θέλησή του, ο Ilie I. Niculescu-Dorobanțu δωρίζει το κτίριο στο Ίδρυμα Ion C. Brătianu, υπό την προϋπόθεση ότι έγινε το μουσείο «Ilie, Tațiana και Ion Niculescu-Dorobanțu». Μεταξύ 1948-1957, το σπίτι φιλοξένησε την καντίνα των υπαλλήλων του Υπουργού Βιομηχανίας. Το 1956, μετά τις πιέσεις της κατεύθυνσης των ιστορικών μνημείων, που θεωρούσαν το κτίριο «ένα από τα πιο πολύτιμα στην πρωτεύουσα από αρχιτεκτονική άποψη», χαρακτηρίστηκε ως μέρος της κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και Παιδείας, υποβάλλονται σε εργασίες ενοποίησης. Από το 1958, φιλοξένησε την Τεχνική σχολή χορογραφίας, με 300 μαθητές. Σήμερα, περισσότερο από έναν αιώνα μετά την κατασκευή του, η εντυπωσιακή κατοικία Gothic Revival διατηρεί τη μυστηριώδη γοητεία της, συναρπάζοντας τους περαστικούς με τις επιβλητικές διαστάσεις και τις μοναδικές λεπτομέρειες κατασκευής, που δημιουργήθηκαν από έναν από τους σημαντικότερους ρουμάνους αρχιτέκτονες. Πηγές: Simina Stan, "Reședința Ilie I. Niculescu-Dorobanțu, istoric monument", Revn Revista Arhitectura, iulie 2015 Narcis Dorin Ion, "Memoria unui oraș - București", ed. Institutul Cultural Român, București, 2012
