ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το μεγαλοπρεπές και παραμυθένιο κάστρο Vincigliata δεσπόζει στο ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας από την αξιοζήλευτη θέση του. Αριστοτεχνικά αναπαλαιωμένο και ανακαινισμένο στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, το κάστρο (985 m2) έχει μια ιστορία που ξεκινά σχεδόν πριν από μια χιλιετία: από την κατασκευή του το 1031, το κτίριο έχει στολιστεί και μετατραπεί σε πραγματικό στολίδι και έχει χρησιμοποιηθεί ως τοποθεσία για εκδηλώσεις και τελετές. Τα κτίρια γύρω από το κάστρο (πάνω από 1.100 m2) αποτελούν μια απίστευτη ευκαιρία ανάπτυξης για την έναρξη μιας επιχείρησης φιλοξενίας ή την επανεκκίνηση της παραγωγής κρασιού. Οι υπηρεσίες είναι όλες σε κοντινή απόσταση, λιγότερο από πέντε λεπτά οδικώς από το κάστρο, και το ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας είναι λίγο πιο μακριά, προσβάσιμο σε λιγότερο από δέκα λεπτά. Επιπλέον, το διεθνές αεροδρόμιο της Φλωρεντίας απέχει μισή ώρα από το κάστρο και συνδέεται καλά με διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΑΤΑ Το κάστρο (985 m2, έως 8 υπνοδωμάτια και 12 μπάνια) περιστρέφεται γύρω από μια όμορφη κεντρική αυλή στο ισόγειο (150 m2). Από εδώ έχετε πρόσβαση σε πέντε κομψές αίθουσες με θολωτές οροφές και μπάνια επισκεπτών. Όλα αυτά τα αντιπροσωπευτικά δωμάτια διαθέτουν κλασικά φινιρίσματα, όπως θόλους, μαρμάρινα δάπεδα και ξύλινα κουφώματα. Στη μία πλευρά του ορόφου υπάρχουν οι σκάλες και το φρεάτιο του ανελκυστήρα. Η σκάλα οδηγεί στον πρώτο όροφο, που αποτελείται από τέσσερις χώρους υποδοχής, μπάνια και ντουλάπες. Έξω, ένας διάδρομος οδηγεί στην πανοραμική βεράντα (75 m2) που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το σαλόνι από κάτω. Στον τρίτο και τελευταίο όροφο του κάστρου, υπάρχουν επτά δωμάτια με έξοδο στον διάδρομο που περιβάλλει ολόκληρο το κάστρο. Στη γωνία, μια πόρτα ανοίγει στον κεντρικό πύργο του κάστρου. Η ταράτσα του τελευταίου ορόφου εξασφαλίζει απαράμιλλη θέα στους γύρω λόφους. Επιστρέφοντας στο ισόγειο, μια σειρά από σκάλες οδηγεί στα μπουντρούμια, πανομοιότυπη σε διάταξη με τον επάνω όροφο, αλλά με διάδρομο που διατρέχει όλη την περίμετρο και επιτρέπει την πρόσβαση σε όλα τα δωμάτια. Στο κάτω επίπεδο υπάρχει επίσης ένα όμορφο πλακόστρωτο μοναστήρι (210 m2) που χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις και τελετές. Ένας πύργος (65 m2, 3 υπνοδωμάτια και 3 μπάνια), που βρίσκεται στη γωνία των εξωτερικών τοίχων, βρίσκεται σε τέσσερις ορόφους: στο ισόγειο υπάρχει ένα σαλόνι με κουζίνα και τραπεζαρία, ενώ οι τρεις επάνω όροφοι φιλοξενούν όλοι ένα δωμάτιο με ιδιωτικό μπάνιο. Στην απέναντι γωνία του τοίχου, η παλιά πύλη (20 m2) στεγάζει δύο αποθήκες. Όχι πολύ μακριά από το κάστρο, η αγροικία N°1 (315 m2, έως 6 υπνοδωμάτια και 6 μπάνια) βρίσκεται επί του παρόντος σε μέτρια κατάσταση διατήρησης, αλλά αρχικά ήταν χωρισμένη μεταξύ των γεωργικών αποθηκών και του διαμερίσματος του αγρότη. Η κατοικία (σε δύο ορόφους) αποτελείται από ένα ευρύχωρο σαλόνι με τζάκι και κουζινάκι στο ισόγειο, συν τον χώρο ύπνου στον πρώτο όροφο, που αποτελείται από ένα master υπνοδωμάτιο με ιδιωτικό μπάνιο, κεντρικό καθιστικό, τρία υπνοδωμάτια και μπάνιο. Η αποθήκη χωρίζεται σε διάφορα δωμάτια που επικοινωνούν εσωτερικά με δύο μπάνια, εύκολα μετατρέψιμα σε δεύτερο διαμέρισμα. Δίπλα στο προηγούμενο κτίριο βρίσκεται η αγροικία N°2 (505 m2, 4 υπνοδωμάτια και 3 μπάνια) σε τρεις ορόφους. Το κάτω ισόγειο, ανακαινισμένο στα τέλη της δεκαετίας του '90, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υποδοχή με γραφεία, κουζίνα/μπαρ και μπάνιο. Αμέσως δίπλα, με ανεξάρτητη πρόσβαση, βρίσκεται το παλιό λεμονόσπιτο (50 m2), μια ευρύχωρη αίθουσα που θα μπορούσε να μετατραπεί σε αίθουσα συσκέψεων. Το υπερυψωμένο ισόγειο διατηρεί την αρχική του χρήση ως κελάρι, αν και τα δωμάτια δεν χρησιμοποιούνται επί του παρόντος, ενώ ο πρώτος όροφος χωρίζεται σε δύο διαμερίσματα προσβάσιμα μέσω κοινής σκάλας από το ισόγειο: - Διαμέρισμα Α: σαλόνι, κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια και μπάνιο? - Διαμέρισμα Β: σαλόνι με μικρή κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια και μπάνιο. Το παλιό χυτήριο (250 m2), που βρίσκεται ακριβώς έξω από τα τείχη του κάστρου και χρήζει ανακαίνισης, είναι μια πολύ απλή κατασκευή που χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από έναν γλύπτη ως εργαστήριο. Το κτίριο είναι προς το παρόν αχρηστευμένο και σε επισφαλείς συνθήκες. Δεδομένης της παρουσίας ενός ιδιωτικού κήπου περίπου 1.800 m2 γύρω από το κτίριο, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η ευκαιρία για την ανακαίνισή του και τη μετατροπή του σε σπίτι για να καλωσορίσει τους επισκέπτες. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ Η Vincigliata είναι ένα απίστευτο κάστρο που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου βορειοανατολικά της Φλωρεντίας, του οποίου η ιστορία ξεκινά πολύ πριν ανατεθεί στον Arnolfo di Cambio η κατασκευή του Palazzo Vecchio. Η πρώτη, αδύναμη απόδειξη της ύπαρξης του κάστρου (τότε πιθανότατα ήταν απλώς μια σκοπιά) χρονολογείται από το 1031, όταν η περιοχή Vincigliata ήταν διάσπαρτη από τις περιουσίες της οικογένειας Visdomini. Στους επόμενους αιώνες, το ακίνητο εμφανίστηκε στις κατοχές διαφόρων επιφανών οικογενειών στη Φλωρεντία. Το 1335 αγοράστηκε από κάποιον Paolo Giudice από το Figline για το ποσό των 4.060 φλωρινών. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά της οικογένειας Buonaccorsi, η οποία διατήρησε την ιδιοκτησία μέχρι την πτώχευση το 1345 που τους ανάγκασε να παραχωρήσουν το κάστρο στον Nicolò degli Albizi. Η οικογένεια (η οποία αργότερα άλλαξε το όνομά της σε Alessandri μετά από κάποια πολιτικά γεγονότα) κατείχε το κάστρο μέχρι το 1827, αλλά χωρίς την απαραίτητη φροντίδα το κτίριο μετατράπηκε σε ένα σωρό από ερείπια. Όπως γράφει ο Giuseppe Marcotti, «η Vincigliata ήταν επομένως νεκρή και σιγά σιγά θάβονταν: μερικά σπασμένα κόκκαλα αυτού του σκελετού προεξείχαν από το σκληρό φύλλο των ερειπίων και των βράχων που είχε υφάνει ο χρόνος πάνω του». Αυτό ήταν μέχρι που ένας ευγενής και πλούσιος Άγγλος άρχοντας, ο John Temple Leader, ερωτεύτηκε το μέρος και αποφάσισε να το αγοράσει για να το επαναφέρει στην αρχική του αίγλη. Για περισσότερα από δέκα χρόνια, υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Giuseppe Fancelli, το κάστρο ξαναχτίστηκε από τα θεμέλια σε νεογοτθικό στυλ. Αλλά το κτίριο δεν ήταν αρκετό για τον Temple Leader: αποφάσισε να αγοράσει επίσης τη γύρω περιοχή και δημιούργησε ένα μεγαλοπρεπές αγγλικό πάρκο. Ευγενείς και πλούσιοι άνθρωποι από όλο τον κόσμο επισκέφτηκαν τη Βιντσιλιάτα, συμπεριλαμβανομένης της βασίλισσας Βικτώριας το 1893. Ομοίως, ο Ηγέτης του Ναού ήταν η έμπνευση για τη βωβή ταινία του 1913 The Sire of Vincigliata. Ο ευγενής ήταν επίσης λάτρης της ομορφιάς και με τον καιρό είχε δημιουργήσει μια απίστευτη συλλογή έργων τέχνης και εξωτικών τεχνουργημάτων. Ωστόσο, παντρεύτηκε αργά και δεν έκανε ποτέ παιδιά. Μετά το θάνατό του το 1913, το κάστρο, και ό,τι ήταν μέσα σε αυτό, κληρονομήθηκε από έναν μακρινό ανιψιό του (Richard Luttrell Pilkington Bethel, 3rd Baron Westbury). Το ακριβώς αντίθετο του Temple Leader, ο βαρόνος δεν ήταν θαυμαστής της τέχνης και κομμάτι-κομμάτι πούλησε ολόκληρη τη συλλογή σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το κάστρο επιτάχθηκε από την ιταλική κυβέρνηση και μετατράπηκε σε στρατόπεδο φυλακών για αξιωματικούς και εξέχουσες προσωπικότητες. Μεταξύ αυτών των επιφανών αιχμαλώτων ήταν ο Adrian Carton de Wiart, ένας Βρετανός αξιωματικός με βελγική καταγωγή που συνελήφθη στη Λιβύη το 1941. Ήταν ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς ήρωες, ένας άνθρωπος που είχε επιβιώσει από αμέτρητες πληγές, είχε πολεμήσει σε όλο τον κόσμο και κέρδισε μετάλλια για την ηρωική του δράση. δράσεις. Ήταν ένας από τους λίγους που κατάφεραν να δραπετεύσουν από τη Vincigliata (αν και τον συνέλαβαν ξανά μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα) και στα απομνημονεύματά του επαίνεσε το κάστρο, παρόλο που η διαμονή δεν είχε προγραμματιστεί: «Μάθαμε ότι ο Vincigliati (sic) ανήκε στο ένας Άγγλος, ένας τέτοιος Ηγέτης του Ναού. Πιστεύαμε ότι είχε ανακαινίσει το κάστρο χωρίς να γλιτώσει έξοδα, εστιάζοντας την προσοχή του σε ό,τι ήταν πάνω από το έδαφος, αλλά αδιαφορώντας για τα πολλά υπόγεια περάσματα που αντίθετα έκλεισαν. Μας έκανε πολύ δύσκολα τα πράγματα». Ο Τζέιμς Χάργκεστ, ταξίαρχος της Νέας Ζηλανδίας, σχολίασε αργότερα: «Ένα πράγμα είχε σίγουρα κάνει ο αείμνηστος Ηγέτης του Ναού: έχτισε μια ιδανική δομή για τη σημερινή του λειτουργία – μια φυλακή». Ο Χάργκεστ κατάφερε επίσης να δραπετεύσει από τη Βιντσιλιάτα το 1943: έχοντας φτάσει στην Αγγλία επέστρεψε στην υπηρεσία και πέθανε στη μάχη τον Αύγουστο του 1944 μετά την απόβαση στη Νορμανδία. Μετά τον πόλεμο, το κάστρο επέστρεψε στα χέρια των ιδιωτών και έκτοτε χρησιμοποιείται ως παραμυθένιος χώρος για εκδηλώσεις και τελετές χάρη στη συναρπαστική αυλή και την υπέροχη θέα από τις βεράντες και τον κήπο. Το ακίνητο είναι προς το παρόν αχρησιμοποίητο και απαιτεί σημαντικές εργασίες ανακαίνισης και εκσυγχρονισμού για να αποκατασταθεί η αρχική του ομορφιά. ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ Ο ιδιωτικός κήπος του κάστρου (3.056 m2) έχει την τυπική φλωρεντινή διάταξη, με κυπαρίσσια και κουτιά, ενώ η περίμετρος χαρακτηρίζεται από αειθαλείς φράκτες διατεταγμένους σε γεωμετρικό σχέδιο σύμφωνα με τις επιταγές του ιταλικού κήπου. Το πάρκο μπορεί να φανταστεί κανείς χωρισμένο σε δύο ίσα μέρη: το ανατολικό τμήμα χαρακτηρίζεται από φράκτες και λουλούδια, ενώ το δυτικό τμήμα αποτελείται από πεζούλια που οδηγούν στην υπόγεια αυλή του κάστρου. Το κτήμα καλύπτει μια συνολική έκταση περίπου 14,0 εκταρίων που βρίσκεται στην ήπια πλαγιά του λόφου στον οποίο βρίσκεται το κάστρο. Εξαιρουμένου του κήπου και του πάρκου του κάστρου, η υπόλοιπη έκταση περιλαμβάνει έναν αμπελώνα (6,3 εκτάρια) και έναν μεγάλο ελαιώνα (4,2 εκτάρια). Όλα τα άλλα καλύπτονται από δάση και λιβάδια. Ο αμπελώνας εκτείνεται στη βόρεια πλαγιά του λόφου Vincigliata και είναι εξ ολοκλήρου καταχωρημένος ως Toscana IGT. Οι ποικιλίες Sangiovese, Canaiolo, Foglia Tonda, Trebbiano και Malvasia φυτεύτηκαν μεταξύ 1975 και 2015. Λαμβάνοντας υπόψη μια απόδοση περίπου 4.000 φιαλών ανά εκτάριο προκειμένου να διατηρηθεί η υψηλή ποιότητα του κρασιού, η ιδιοκτησία μπορούσε να παράγει μεταξύ 25.000 και 26.00 φιάλες κρασιού ανά έτος. Επί του παρόντος, κάποιος θα πρέπει να βασιστεί σε εξωτερικά κελάρια για την οινοποίηση, αλλά το ακίνητο εξακολουθεί να στεγάζει τα παλιά κελάρια που πρέπει να τεθούν ξανά σε λειτουργία. ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια ως χώρος εκδηλώσεων, τελετών και εταιρικών συναντήσεων. Με την ανάκτηση και την ανακαίνιση των άλλων κτιρίων γύρω από το κάστρο, η επιχείρηση θα μπορούσε επίσης να επεκταθεί με την προσθήκη ενοικίων διακοπών. Ο αμπελώνας και ο ελαιώνας είναι επί του παρόντος σε παραγωγή, αλλά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν απευθείας με την ανακαίνιση των αρχαίων κελαριών, ώστε να μπορούν να επεξεργάζονται τα ίδια τα σταφύλια χωρίς να χρειάζεται να βασίζονται σε τρίτους. ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ Πλησιέστερες υπηρεσίες (4km; 5'), Fiesole (5km; 10'), ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας (5km; 10'), Pontassieve (14km; 20'), Rufina (22km; 30'), San Casciano in Val di Pesa (24km; 30'), Greve in Chianti (31km; 45'), Pistoia (57km; 45'), Βίντσι (60 χλμ., 1 ώρα), Σαν Τζιμινιάνο (61 χλμ., 1 ώρα), Μοντεριτζόνι (63 χλμ., 1 ώρα), Σιένα (79 χλμ. 1 ώρα 10'), Λούκα (96 χλμ. 1 ώρα 15'), Μοντεπουλτσιάνο (110 χλμ., 1 ώρα 2 '), Montalcino (117km, 1h 50'), Pienza (118km, 1h 40') ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ Florence Vespucci (14km; 30'), Pisa Galilei (96km; 1h 15'), Bologna Marconi (117km; 1h 30'), Perugia San Francesco (161km, 1h 50'), Rome Ciampino (28h 50'), Rome Ciampino 2h 55'), Ρώμη Fiumicino (304km, 3h)
